امکان مالکیت دیجیتالی که توسط بلاک چین فراهم میشود، به واقعیت مجازی اجازه میدهد که به پتانسیل واقعی آنچه که تحت مالکیت و اداره جامعه است، دسترسی پیدا کند؛ هرروز اخبار بیشتری مبنی بر ورود شرکت های بزرگ بازیسازی (مانند اپیک گیمز و روبلاکس) به این زمینه به گوشمان میرسد با وجود اینکه روز به روز به واقعیت مجازی نزدیک تر میشویم؛ یک محیط مجازی مشترک و پایدار حاصل از تجربههای دیجیتال مختلف در کنار هم. اما مشکل این است که هیچیک از این موارد نمیتواند اهمیتی داشته باشد تا زمانیکه فعالان این عرصه، بتوانند مالکیت دیجیتال داشته باشند و جالب است بدانید که این مالکیت دیجیتال از طریق NFT و در عرصه بازی (game) شروع میشود.
بازی های ویدئویی به ما این احساس را میدهند که انگار میتوانیم هر کاری را انجام دهیم، این جهان های مجازی با پتانسیل بینهایتشان، به ما اجازه میدهند که در هر روز از زندگیمان از واقعیت فراتر رویم تا آنجا که تبدیل به یک قهرمان شویم؛ آنها به ما احساس در دست داشتن کنترل سرنوشتمان را میدهند.
نقش NFT در زندگی گیمرها
بازی ها یک شبیهساز خوب از زندگی هستند، گیمرها با افزایشِ تواناییشان، ارتقای رتبهشان و بدست آوردن موقعیت در بازی پاداش میگیرند؛ برای این اهداف است که گیمرها ارزش زیادی برای بازی قائل میشوند و بهصورت میانگین، ۳۰ ساعت در هفته را صرف بازی کردن، تعامل با سایر گیمر و تماشای بازی دیگران میکنند. به علاوه، این افراد مقدار زیادی پول را برای خریدهای درون برنامهای هزینه میکنند تا تواناییهایشان در بازی را افزایش دهند یا صرفا جالب به نظر بیایند. این امکان نیز برای گیمر فراهم است تا با پرداخت هزینه، سرعت پیشرفتشان را افزایش دهند و سطح بازی را با سرعت بیشتری بالا ببرند.
میتوان اینطور گفت که به دست آوردن «موفقیت» در این بازیها گمراه کننده است، ما علاوهبر اینکه زمان زیادی را در محیط های شبیهسازی شده میگذرانیم، پتانسیل و منابع مالی خود را نیز تسلیم این کار میکنیم. بازیهای ویدئویی نسبتا قدیمی محدودترین، پر مانع ترین و کنترل شده ترین جهان قابل تصور هستند:
باغ های دیوار کشی شده زیبایی که برای گیمرها ساخته شده اند تا در آنها بازی کنند؛ صرفا درون دیوارها. هرگونه حس آزادی یا حق مالکیت برای گیمرها، در واقع یک توهم است چون در حقیقت، این سازندگان این بازیها هستند که کنترل بازی شما و تجربه فراواقعیتان را در دست دارند.
با توجه به اینکه قیمت صنعت بازی سازی بیش از ۱۷۰ میلیارد دلار برآورد شده است و کماکان میتازد، ارزش صنعت بازی سازی حتی از مجموع ارزش صنعت فیلم و موسیقی هم فراتر است؛ در نتیجه، این مسأله برای بازیسازان در حدی مهم و خطیر است که آنها به فکر داشتن کنترل سخت گیرانه ای بر بازیها افتاده اند تا بتوانند از سودشان در این صنعت محافظت کنند.
بازی ها در تقابل با واقعیت: یک درگیری
یک مثال بارز از این مساله همین الان در دادگاه های چین در جریان است؛ Tencent، بزرگترین منتشرکننده بازی در جهان، از سایت DD373.com مبلغ ۶.۲ میلیون دلار بهعنوان غرامت طلب کرده است بهدلیل اینکه این سایت، امکان خرید و فروش سکه های مجازی بازی دانجن فایتر و سایر آیتم های درون برنامهای این بازی را برای گیمران فراهم کرده است.
در دادگاه، تنسنت از خود رفع اتهام کرد و توضیح داد که هرگونه آیتم مجازی که این افراد دارند در حقیقت ارزش واقعی ندارند و برای همیشه از داراییهای تنسنت به شمار خواهند آمد. حتی سکه های مجازی این بازی که این افراد برای تهیه آیتم های درون برنامهای بازی تهیه میکنند، در حقیقت یک نمونه از «تبادل خدمات» است. خلاصه مطلب اینکه گیمرها اجازه خرید و فروش دارایی های درون بازیشان را خارج از برنامه ندارند چون اصلا مالک آن دارایی ها نبوده و نیستند.
این یک مشکل منحصر به فرد نیست. در فضای مجازی، هر منتشر کننده ای همین استدلال را خواهد داشت؛ هم اکنون، اکثر بازیهای قدیمی به بازیکنندگان فقط اجازه پرداخت های محدود و از پیش تعیین شده را میدهند و این افراد مجبورند از سیستمهای معاملاتی درون بازی استفاده کنند و پولشان را خرج خرید ارزهای مشخص درون بازی مانند سکه، اعتبار، طلا یا الماس کنند.
NFT و دارایی های دیجیتال
چون بازیها و داراییها صرفا با اجازه منتشر کننده در دسترس گیمرها قرار میگیرد؛ در واقع این بازیها و داراییها به اجاره داده شدهاند و این نوع اجاره بسیار شکننده نیز هست. این افراد میتوانند در یک بازی سالها تلاش کنند و ده ها هزار دلار هزینه کنند، ولی همهچیز را میتوان در یک لحظه تبدیل به هیچ کرد.
این اتفاق مرتب در دنیای بازیها اتفاق میافتد. «بازی های از لیست خارج شده» نام یک وبسایت است که بازی های از بین رفته را رصد میکند. یک مثال حاضر از یک بازی که با نابودی غیر مترقبه روبرو است، نسخه منحصرا چینی Call of Duty میباشد که برنامه ریزی شده تا در ماه اوت کاملا از دسترس خارج شود و پرداخت های درون برنامهای را فقط تا پایان ماه ژانویه پذیرفت.
عواقب ناخواسته میتواند بازیکنان را به خاک سیاه بنشاند، مانند قضیه یوبیسافت که سرور های بازی مایت اند مجیک ایکس لگاسی پلیرز را از اول ژانویه برای بازیکنان مسدود کرد با وجود خرج زیادی که روی دست گیمرها گذاشت.
همچنین ممکن است نقصهای فاجعه آمیزی اتفاق بیافتند مانند آتشسوزی یا آبگرفتگی در مراکز نگهداری اطلاعات حساس، که ممکن است منجر به از بین رفتن تمام پیشرفت ها، حساب ها و یا حتی کل آن دنیای فراواقعی بشود. در ماه مارس، گیمران بازی، روزها از پیشرفتشان را از دست دادند چون سرورهای بازی دچار آتشسوزی شدند. اگرچه این اتفاق میتوانست در ابعاد گستردهتری رخ دهد، ولی این اتفاق کماکان جدی در نظر گرفته شد چرا که یک بازی همزمان بود و ممکن بود این افراد هرگز نتوانند وارد بازی شوند.
در نهایت، تغییر قوانین و مقررات گرفتن مجوز نیز میتواند گیمرها را از بازیشان محروم کند؛ برای مثال بهدلیل محدودیت های ناشی از مجوزها، یک گیمر اروپایی در بازی استار ترک آنلاین، در صورت نقل مکان به هنگ کنگ، هرگز نخواهد توانست به بازی دسترسی پیدا کند. واقعا مضحک به نظر می آید که دسترسی و مشارکت در بازی های آنلاین را با توجه به موقعیت مکانی گیمر، مسدود کرد، مخصوصا با توجه به طبیعت فرامرزی و فراگیر این بازی ها و فضاهای مجازی؛ اساسا، صنعت بازی سازی یک سیاست بسیار محتاط و ممتنع را در پیش گرفته است.
حقوق مالکیت دیجیتال در بازی ها
این موقعیت ها و شرایط متفاوت، غیاب حقوق مالکیت دیجیتال عادلانه در زمینه بازی را پررنگتر میکنند. تا امروز، گیمرها عمیقا به حقوق دیجیتال فکر نکردهاند ولی با وجود رشد بازیهای مبتنی بر بلاکچین، بهزودی شاهد یک انقلاب میان گیمرها خواهیم بود که در آن، حقوق مالکیت خود را طلب خواهند کرد.
همین الان نیز امکان داشتن حقوق مالکیت دیجیتال در بازی ها وجود دارد: همان توکن های غیر قابل تعویض یا NFT ها بهعنوان دارایی های درون برنامهای. NFT ها توسط بلاکچین فعال شده اند و توکن های منحصر به فرد و نامرئی هستند که برای این افراد حق مالکیت قائل شده اند و این را ممکن ساختهاند که داراییهای دیجیتال، ارزش واقعی مستقل از پلتفرم داشته باشند. این پلتفرم میتواند یک بازی، یک منتشرکننده، یک بازار برنامه موبایلی، یا هر میزبان انحصاری باشد، ولی صنعت بازیسازی ترجیحا میتواند بهترین نقطه شروع باشد چون آن ۲.۷ میلیارد گیمر در سراسر جهان، دیدگاه کالای مجازی را از الان فهمیدهاند.
حقوق مالکیت مجازی در یک بستر بلاک چین، تحت پروتکل های باز و غیر شرطی ارائه شده اند و توسط یک اتفاق نظر جامع در جامعه گارانتی شده اند. این امر معامله دارایی های NFT در بازیها را میان دارندگان این توکن ها ممکن میسازد بصورتی که برای بسیاری از بازی های قدیمی غیر قابل تصور باشد؛ این برای این افراد عالی است ولی خیلی از منتشرکنندگان بازی های سنتی این نگرانی را دارند که این سازوکار جدید ممکن است اثر منفی بر سودشان داشته باشد.
NFT ها یک بازی عوض کننده خوب هستند
F1 Delta Time یک مثال از یک بازی توکن سازی شده است، یک بازی بلاک چین با لایسنس Formula One، هر محتوایی که درون بازی وجود دارد میتواند به مالکیت یک گیمر در بیاید. ماشینها، لوازم جانبی، چرخ ها و حتی راننده ها و جادههایی که در آنها مسابقه میدهید در واقع NFTهایی هستند که میتوانند درون بازی استفاده شوند یا در یک بستر خارج از برنامه، با توجه به حق امتیاز مالکان، معامله شوند. در نتیجه بعضی از گیمرها این بازی گزارش دادهاند که توانستهاند ماهیانه هزاران دلار درآمد کسب کنند.
NFTها همچنین امکان عملکرد میان برنامهای را فراهم میکنند به این معنا که داراییهای دیجیتال، مرکز تجربه دیجیتال گیمری شود؛ به عبارت دیگر، محتوای پلتفرم، خود پلتفرم را تشکیل میدهد. همانطور که میتوانید یک مجموعه از مهرههای شطرنج را داشته باشید که بتوان بوسیله آنها روی تخته های متفاوت بازی کرد، شما میتوانید NFT هایی داشته باشید که در بازیهای مختلف یا حتی فضاهای مجازی مختلفی مورد استفاده قرار گیرند، واقعیت مجازی نزدیک است.
نتیجه گیری
هر چه محتوای بیشتری در بازیها بهصورت توکن دربیاید تا گیمرها را قدرتمندتر کند، در نتیجه حقوق مالکیت دیجیتال بیشتر به رسمیت شناخته میشود؛ به عبارت سادهتر، دنیا دارد به سمت یک اینترنت جهانی غیر متمرکز و عادلانه حرکت میکند؛ این امر مشروط به تکنولوژی بلاک چین بهعنوان یک زیرساخت شفاف و پابرجا برای پاسخگو کردن منتشرکنندگان است که توسط یک مدل مشوق تعریف شود و به سمتی سوق داده شود که به جوامعی که ارزششان را تعریف میکنند، میسازند و حفظ میکنند، پاداش دهد. اقتصاد دیجیتال جدید کفه های ترازوی پول و قدرت را دوباره تنظیم میکند، اثر واسطه گری بر فضاهای مجازی را کاهش میدهد و در نهایت، ما را از محدودیت های دهها ساله رها میکند.